Lage rugpijn

Lage rugpijn en de emoties die we niet durven voelen

Ik heb zelf drie keer een lumbago gehad. De eerste keer was ik veertien. Eén van de ergste pijnen die ik me kan herinneren. Lange tijd dacht ik dat het door het turnen kwam in mijn jeugd, dat er iets mis was met mijn rug en dat ik altijd voorzichtig moest zijn. Daardoor durfde ik niet terug te gaan turnen, niet te joggen, niet echt te bewegen zoals ik wilde.

Pas later ontdekte ik iets wat mijn kijk op pijn volledig veranderde. In het boek Healing Back Pain van Dr. John Sarno las ik dat pijn vaak geen probleem is van ons lichaam zelf, maar een signaal van onderdrukte emoties.

We duwen onze eigen emoties weg, vaak zonder het te beseffen. Boosheid, frustratie, verdriet… Het zijn gevoelens die we moeilijk vinden, pijnlijk vinden, of waarvan we denken dat we ze niet mogen hebben. We oordelen over onszelf en onze gevoelens: “Zo mag ik me niet voelen”, “Ik heb er geen recht op”, “Het is verkeerd om kwaad te zijn”.

Dr. Sarno illustreert dit met het voorbeeld van een vader die ’s nachts opstaat voor een huilbaby. Hij voelt frustratie en woede, maar veroordeelt die gevoelens: de baby kan er niets aan doen, hij moet geduldig zijn. Zijn emoties worden onderdrukt. En juist dat onderdrukken kan zich fysiek uiten in pijn, zoals lage rugpijn.

Het mooiste inzicht? Er is niets mis met onze gevoelens. Het is menselijk om te voelen, ook boosheid, frustratie of angst. Ons lichaam vraagt ons aandacht te geven aan wat we wegduwen. Wanneer we leren voelen zonder oordeel, nemen we een enorme last van onszelf weg – en vaak ook de fysieke pijn.

Voor mij betekende dit een bevrijding. Mijn rug is niet zwak of gebroken. Het was een lichaam dat sprak, dat aandacht vroeg. En ik besef nu: wij zijn geen slachtoffers van onze pijn. We hebben het vermogen om te luisteren, te voelen en te helen.

Het boek van Dr. Sarno kan ik dan ook van harte aanbevelen. Het biedt een andere, empowerende kijk op pijn en helpt je te begrijpen dat je gevoelens – hoe moeilijk ook – er mogen zijn.